Ein-de-lijk was het zo ver; ons al-veel-te-vaak-verzet concertweekend! Om 12u verzamelen bij Boerke Mutsaers en wat hadden we er zin in! Er hing een heerlijk schoolreisje-gevoel. Heel gestructureerd werden de instrumenten aan de ene kant in de bus geladen, en de rest van de bagage aan de andere kant. De conga’s hadden zelfs hun eigen zitplek vooraan in de bus.

De heenreis

Onder het genot van de eerste paar biertjes en een toffe ‘busquiz’ in elkaar gezet door onze activiteitencommissie vloog de busrit voorbij. Even gauw de spullen droppen in het hotel in Mannheim, bekijken waar je later die avond zou crashen, en door naar Dannstadt.

Daar wachtten onze vrienden van Musikverein Dannstadt op ons met een welverdiend Duits buffet. Even een beetje energie opdoen voor de repetitie en een bodempje leggen voor daarna…

Wij speelden even warm met Hounds of Spring onder leiding van Sebastian Lastein. Daarna sloten de Duitse muziekvrienden aan om samen nog eens te proeven van Andalucia y Joaquin, een compositie van onze eigen dirigent Hardy Mertens, deze keer met zang en klarinettisten! Wat klonk het weer fenomenaal!

Daarna werd er snel verder kennisgemaakt en bij gekletst. De koelkast was snel gevonden, de volumeknop van de muziekinstallatie ook, en zowel binnen als buiten het repetitielokaal ontstonden mooie gesprekken. Helaas ging onze bus veel te vroeg (lees: 00:30u) terug naar het hotel (iets met rusttijden van de chauffeur). Sommigen zochten lekker hun bed op en anderen vonden het een goed idee om nog naar de plaatselijke Thaise karaokebar te gaan. Mannheim bleef nog lang onrustig…

Zaterdag 4 juni 2022

Na een (voor sommigen te) korte nachtrust en een prima ontbijt in het hotel, was er ruimte voor eigen invulling. De een verkende de stad, de ander zocht zijn of haar bed weer op voor een paar uurtjes extra. In de middag vertrokken we weer, deze keer inclusief concertkleding, per bus naar Dannstadt. Daar wachtte ons een te klein podium, een hete zon, en een gevulde koelkast. De repetitie verliep hier en daar wat chaotisch, onder andere door die hete zon en weinig plaats op het podium. Iedereen was dan ook blij dat de repetitie voorbij was en trok een sprintje naar die gevulde koelkast voor een groot glas fris. Een enkeling waagde zich toch aan een halve liter.

Er werden lekkere worstjes gebraden op de bbq. Iedereen bereidde zich voor op het concert. Het plein liep langzaam vol en de spanning nam hier en daar wat toe.

Nadat iedereen weer plaats had genomen op het podium speelden we onze stukken, waarbij de dirigenten Hardy, Matthias en Sebastian elkaar afwisselden. Het publiek leek ervan te genieten! Daarna was het de beurt aan Musikverein Dannstadt, waar wij met veel plezier naar hebben geluisterd. Hier en daar werd meegezongen met hun repertoire.

En toen kwam waarvoor we gekomen waren, de wereldpremière! We voegden ons samen op het podium, en gezamelijk werd Andalucia y Joaquin ingezet. Met hier en daar een te vroege inzet (…) zijn we gelukkig wel samen geëindigd. Er kwamen nog wat fijne Duitse Mopjes achteraan, de toon voor de rest van de avond werd gezet. Na afloop werd de Bierstube bestormd, net als die gevulde koelkast (die al snel niet meer zo gevuld was…).

Ook vanavond ging de bus vroeg (lees: 1:00u) terug naar het hotel. Wederom gingen sommige muzikanten lekker hun bed in en anderen nog naar de Granny’s Bar, alwaar het Tilburgse vocabulaire gespreksonderwerp was…

Zondag 5 juni 2022

De volgende ochtend vertrokken we op tijd, in concertkleding en bepakt en bezakt, voor de laatste keer richting Dannstadt. Daar aangekomen zat er al publiek te genieten van een gevulde pul(les? hehe) bier. De sfeer zat er snel in tijdens het Frühshop-concert. Op ons gemak speelden we heel relaxed onze nummers en ook daartussen was de sfeer fantastisch. Gelukkig was het niet meer zo warm. Zou het later bij de Duitsers ook zo gezellig zijn?

Nadat de jeugd van Dannstadt (ondersteund door wat mensen van KHO) een paar nummers had gespeeld, was het de beurt aan onze Duitse Muziekvrienden. Ondanks de regen die met bakken uit de lucht kwam, bleven zij doorspelen. Op de lange banken, onder de parasols (waarvan een aantal niet meer zo waterdicht waren…) en vooral voorzien van een goede pul bier, hebben wij ons kostelijk vermaakt. Het orkest zat droog, maar Sebastian werd zeiknat. Zum glück had hij zich tegen het eind van het concert weer droog gezwaaid. Goed bezig Sebastian!

 Helaas komt aan al het goede een eind… ergens halverwege de middag gingen we weer de bus in, deze keer om richting Tilburg te rijden. Onder het genot van nog een paar blikken bier, Duitse hits en begeleid door wederom een busquiz waren we geheel volgens planning op tijd terug in Tilburg. Onze gedachten gaan uit naar het pompstation wat overrompeld werd door een groep hongerige muzikanten.

 We hebben er lang op moeten wachten, maar het wachten werd beloond. We kunnen terugkijken op een geslaagd weekend, waar we nog lang van kunnen nagenieten (gelukkig hebben we de foto’s nog…). Het bracht ons als vereniging weer het gevoel wat we zo lang hebben moeten missen, en ook nog twee nieuwe leden! Welkom Alex en Hanna!