De jubilarissen van dit jaar mogen we met recht wel rekenen tot de ‘meubelstukken’ van de Koninklijke Harmonie Orpheus. Joep Nijkamp en Berry Jansen zijn samen goed voor 75 jaar lidmaatschap. Daar hebben we op een van de laatste repetities van het seizoen natuurlijk uitgebreid bij stilgestaan.
Joep werd dit jaar in het zonnetje gezet vanwege zijn 35-jarig lidmaatschap bij Koninklijke Harmonie Orpheus.
De afgelopen 35 jaar zijn heel veel dingen bijgebleven, met hoogte- en dieptepunten. Dieptepunten waren voor Joep de Herculesramp waarmee we twee leden verloren en het afscheid dat we vorig jaar hebben moeten nemen van Ton Jansen en SInne Pulles. Maar gelukkig waren er veel meer hoogtepunten. Naast de vele buitenlandreizen met Orpheus noemde Joep de volgende top 3:
Op de 3e plaats: Flicorno d’Oro in Riva, Italië met Joost van Genugten in solostuk Fnugg Blue, Geweldig publiek en lang applaus.
Op de 2e plaats: WMC 1997, Wouter Vossen op viool in het Vioolconcert van Saint Saëns en de ontmoeting met Alfred Reed.
Op de 1e plaats: Het solo optreden van Theo de Beer als zanger van het Schrobbelérlied op het nieuwjaarsconcert in 2020.
Het mooiste stuk wat Joep met Orpheus heeft gespeeld is Sheherazade van Rimsky Korsakov o.l.v. Hennie Ramaekers. Op zijn verlanglijst staat nog het Klarinetconcert van Mozart, gespeeld door een professionele klarinettist. Een droom blijft om een keer als dirigent voor een groot orkest te staan en dat dan op zijn mooist te laten klinken. Muziek, en Orpheus in het bijzonder, bezorgt Joep veel plezier en ontspanning. Ook als hij een keer niet goed in zijn vel zat of eigenlijk geen zin in de repetitie had, is hij altijd gegaan en kreeg hij daar weer goede zin van. Hij vindt het ook mooi om te zien hoe jonge muzikanten binnen Orpheus kunnen doorgroeien.
Een proost op Joep en op naar de volgende 35 jaar.
Van Berry vieren wij het 40-jarig lidmaatschap bij Koninklijke Harmonie Orpheus. Een enorme mijlpaal en iets om bij stil te staan.
Berry begon als 9-jarige ooit op de hobo bij onze vereniging en hij geeft aan dat, als hij een dag met iemand kon ruilen, dat dat met een hoboïst zou zijn.Berry heeft onder drie dirigenten gespeeld: Rinus van Hamond, Hennie Ramaekers en de langste periode bij Hardy Mertens. Hij is vanwege zijn trouwe aanwezigheid op de repetitie vaak lid van het jaar geweest en heeft hierdoor de titel ‘mister Orpheus’ gekregen. Er is één ding waardoor iedereen weet wie Berry is én waardoor iedereen weet dát je er bent: de Berry tune. Want zo’n herkenbaar inspeeldeuntje, dat kan alleen maar van Berry zijn!
De afgelopen 40 jaren heeft hij enorm genoten en het meest bijgebleven moment is het meespelen op het WMC in 1997. Daarbij had hij ook meegedaan aan een vraagprijs van Essent en daarmee een VIP slot weekend naar het WMC in Kerkrade in 1997 gewonnen. Hierdoor kreeg hij een heuse VIP-behandeling voor drie dagen met het hele gezin inclusief een luxe hotelsuite en een onthaal met de rode loper. Hij kreeg een busje tot z’n beschikking mét eigen chauffeur en hostess. En daarnaast kreeg hij alle maaltijden en drankjes. En de gratis paraplu’s die nog steeds in gebruik zijn.
Op dit concours speelde Orpheus onder andere Vetrate Di Chiesa van Ottorino Respighi, een stuk dat hij heel graag opnieuw zou willen spelen. Maar het mooiste stuk wat hij ooit gespeeld hebt is The Planets van Gustav Holst.
In zijn vrije tijd is hij in de winter op de Ireen Wüstbaan te vinden op de schaatsen en in de zomer trekt hij erop uit met z’n wielrenfiets. Op de vraag waar je hem ’s nachts voor wakker kan maken antwoordt hij vol overtuiging: Latte macchiato of Leffe blond.
Berry kreeg de gouden speld opgespeld voor zijn 40-jarig lidmaatschap. Dat er nog vele jaren aan mogen worden toegevoegd!